(website)
Zoals ook in elk Chinees afhaalrestaurant gebruikelijk is, krijgt Captain Critic van Mai Thai een complementair plastic zakje met kroepoek cadeau. Kroepoek zoals je die dus ook bij de gemiddelde Chinees krijgt, maar waar nu ook weer niets mis mee is. De kapitein kan de keren dat hij gratis kroepoek heeft afgewezen, op één hand tellen. En dat mag dan nog een hand zonder vingers zijn.
Als voorgerecht opteert Captain Critic voor thod man plaa: Thaise vispasteitjes met zoetzure saus. De zoetzure saus is smakelijk, hoewel niet echt speciaal te noemen. Ze valt niet echt te onderscheiden van een flesje zoetzure saus uit de Aziatische rayon van de plaatselijke supermarkt. De vispasteitjes zijn echter wel wat noemenswaardiger. Mooi roodbruin gebakken, lekker gekruid en smeuïg van textuur. De kapitein werkt ze stuk voor stuk met veel smaak naar binnen.
Hoewel de Thai zelf eigenlijk ook gewoon met mes, vork en lepel eten, en niet met stokjes, kan de kapitein het toch niet laten om zijn eigen eetstokjes boven te halen. In eigen huis beslist Captain Critic zelf wel hoe hij eet, en Aziatisch is voor de kapitein toch wel synoniem met stokjes. In 2020 kan die bekentenis an sich hem al op een klacht vanwege Unia komen te staan, dat beseft Captain Critic, maar het zij zo. Hij bedoelt er in ieder geval hoegenaamd niets slechts mee.
Tom Kha Kai, Thaise kippensoep met kokosmelk, is de tweede gang. Een pot van wel een liter soep kan tellen als portie. En ja, ook de inhoud valt te pruimen: smakelijke kokossoep met veel garnituur: stukken kippenfilet, champignons, ajuin en lente-ui, op smaak gebracht met grote hoeveelheden gember, citroengras en limoenblad. Een behoorlijke smaakbom. Enig minpunt is dat de kip wat aan de droge kant is. Niet onlogisch wanneer enkel kippenfilet gebruikt wordt in plaats van de volledige kip. Het duurste vlees is zeker niet in elke situatie het beste.
Bij de vispasteitjes en de kippensoep kraakt de kapitein een flesje Conegliano Valdobbiadene Prosecco Superiore uit 2018. De licht bittere smaak en de frisse fruittoetsen gaan perfect samen met de thod man plaa en de tom kha kai.
Het hoofdgerecht is panaeng ped: gebakken eend in rode curry en kokosmelk, geserveerd met jasmijnrijst. De rode curry is smaakvol en licht pikant, met opnieuw veel garnituur zoals courgette en wortel. Ook de eend is rijkelijk aanwezig maar lijdt ietwat onder hetzelfde euvel als de kip van eerder en is dus, hoewel zeker wel lekker, ietsje te droog. De curry als geheel is echter meer dan geslaagd en ook de jasmijnrijst is zoals ze moet zijn: kleverig en licht geparfumeerd. Het geheel werd geleverd in de klassieke witte plastic potjes die iedereen ook wel kent van elk Chinees restaurant. Captain Critic heeft echter zijn mooiste servies bovengehaald om de restaurantervaring compleet te maken.
Bij de rode curry drinkt de kapitein geen rode wijn, maar wel een rosé. Een Cecilia Beretta Freeda Trevenezie meer bepaald. Een uitstekende Italiaanse rosé met een licht zalmroze kleur, kruidig, fris en fruitig, maar niet te zoet. Belangrijk, dat laatste.
Om af te sluiten duikt Captain Critic weer in zijn eigen (whisky)kelder. Alwaar hij een tien jaar oude The Glenrothes weet op te scharrelen. Het wordt een gewoonte in coronatijden. Een goede gewoonte, verdorie.
