(website)
Het interieur is alvast heel geslaagd: warm en gezellig ingericht, tjokvol retro-elementen (geborduurde onderleggers, ouderwetse stoffen lampenkappen, kaders met zwart-wit familiefoto’s en hier en daar een stoel die recht uit een vooroorlogs café geplukt lijkt) en dat in één van de mooiste restaurantpanden van Oudburg. U ziet: er is een nostalgicus aan Captain Critic verloren gegaan.
Waar nodig is met het oog op de coronaregels een plexiglazen wand tussen de tafels aangebracht. Maar De Bompa zou De Bompa niet zijn als dat niet met een charmant oubollig accent gepaard ging. Meer bepaald een gordijntje met bloemenmotief, om de kale, ongezellige plexiglaswand om te toveren tot een gezellig, nostalgisch venster. Zo eentje waarachter je standaard een bomma verwacht te zien zitten, hele dagen lang nauwlettend de taferelen buiten op straat in de gaten houdend.
Tussen de aperitieven had de kapitein wel een iets grotere selectie oma en opa-aperitieven verwacht: picon vin blanc, een pineautje … geen spoor van deze klassiekers. Een witte Martini staat bij het gemiddeld oud meetje echter ook wel ergens in de kast (bij Captain Critic eigenlijk ook) en is dus een goed alternatief.
Als aperitiefhapje gaat de kapitein niet voor kippenbrochetjes of mini-croques maar wel voor de ‘kaasballekes’ met dips. De kaasballetjes zijn heel eenvoudig (had u iets anders verwacht van een kaasbal?) en worden geserveerd met twee dipsausjes: een béarnaise-achtige dip en een zoete mosterddip. Kaasballetjes zoals je ze ook op de eerste januari – vergezeld van een glaasje champagne en een kater van jewelste na de oudejaarsnacht – bij je bomma, dan wel mémé, oma of meetje voorgeschoteld kreeg.
Captain Critic bestelt een glas Curious Donkey rode wijn in afwachting van zijn hoofdgerecht. Uiteraard bestaat ook de kaart met die hoofdgerechten uit echte Vlaamse grootmoedersklassiekers. Stoofvlees, vol-au-vent, een halve kip met appelmoes, ‘ballekes’ in tomatensaus, boerenworst met stoemp … enkel de optie ‘glutenvrije penne met pesto en kip’ is een vreemde eend in de bijt. Een rare grootmoeder die glutenvrije penne op tafel zou gezet hebben.
Hoe dan ook, de kapitein moet grondig delibereren om een keuze te maken uit de verschillende nostalgische classics, maar kiest uiteindelijk toch maar voor de vol-au-vent. Die wordt geserveerd met puree, rozemarijnpatatjes of ovenkroketjes. Opnieuw geen eenvoudige keuze, maar kroketten zijn waarschijnlijk toch de optie met het hoogste ‘bomma en bompa’-gehalte. Geen verrassing dus dat Captain Critic hiervoor opteert.
De vol-au-vent wordt geserveerd zoals dat ook bij ieders grootouders het geval zou zijn: op een ouderwets bord met bloemetjes, met een videetje, wat gehakte krulpeterselie en te veel kroketten. Ook dat laatste – té veel kroketten – is echter gewoon typisch voor een bezoek aan de gemiddelde bomma en bompa. De ovenkroketten zijn wat je ervan verwacht, het videetje evenzeer en de vol-au-vent – met malse kip – is smakelijk, hoewel het geheel gerust iets sterker afgekruid mocht zijn. Maar eerlijk? Ook het karig omspringen met het peper- en zoutvat is typerend voor grootmoeders keuken. De kapitein vergeeft het De Bompa dus graag.
Het slaatje dat apart geserveerd wordt is à volonté, vers en bevat met sla, tomaat, komkommer, rode ui en zelfs courgette eigenlijk al iets te veel franjes voor een bomma-slaatje. Een bomma-slaatje bestaat in de ogen van Captain Critic uit groene sla en sla-olie. Met een bomma in een heel avontuurlijke bui, zou je daar nog een scheut natuurazijn ‘van de blauwe hand’ aan kunnen toevoegen. Maar that’s it.
Noem de kapitein gerust een softie, maar ja, met een ode aan de Vlaamse grootoudertjes scoor je bij Captain Critic. Dat in combinatie met een verzorgde, nostalgische setting, no-nonsense Vlaamse klassiekers en daarbovenop ook nog ‘s best democratische prijzen zorgt voor een aardige quotering.